Ramazan, takvim yapraklarında bir aydan ibaret değil, ruhumuzun derin liklerine işleyen bir mevsimdir. Gelişiyle birlikte so kaklar, evler, kalpler bambaşka bir atmosfere bürünür. Sanki görünmez bir el, şehrin üzerine bir sükunet örtüsü serer. Gürültüler yerini fısıltılara, koşuştur malar yerini dingin liğe bırakır. Bu mübarek ayda maneviyatın yük selişi, ruhumuzun derinliklerinde yankılanan bir me lodi gibidir. Orucun tutulmasıyla birlikte nefsin dizginleri gevşer, kalpler yu muşar. İnsanlar arasındaki mesafeler kısalır, dayanışma ve yar dımlaşma duyguları yeşerir. İftar sof ralarında bir araya gelen aileler, dostlar, komşular, paylaşılan lokmalarla gönül bağlarını güçlendi rir. Ramazan, sadece aç kalmak değil, aynı zamanda ruhu da beslemektir. Kur'an-ı Kerim'in okunması, duaların yükselmesi, zikirle rin kalpleri aydın latması... Hepsi, ru humuzun manevi bir yolculuğa çıkmasına vesile olur. Bu yol culukta insan, kendi iç dünyasına döner, hatalarını, eksik lerini görme fırsatı bulur. Pişmanlıklar tövbeye, kırgınlıklar affa dönüşür. Şükrün artışı da Ramazan'ın en güzel armağanlarından biridir. İnsan, sahip olduklarının kıyme tini daha iyi anlar, şükretmeyi öğrenir. Bir dilim ekmeğin, bir bardak suyun, sevdiklerinin varlığı nın ne kadar değerli olduğunu idrak eder. Bu idrak, kalpleri minnetle doldurur, insanı daha müteva zı ve kanaatkar kılar. Sabır ve selamet, Ramazan'ın ruhu muza nakşettiği en kıymetli hasletler dir. Oruç, sabrın en güzel örneği dir. İnsan, açlığa, susuzluğa, nefsin arzularına karşı koyarak sabretmeyi öğrenir. Bu sabır, sadece oruçla sınırlı kalmaz, hayatın her alanında karşımıza çıkar. Selamet ise, Ramazan'ın getirdiği huzur ve sükunetin adıdır. İşin özü, Ramazan, bir arınma, yenilen me ve diriliş mevsi midir.