Sevgili Peygamberimiz de bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyuruyor: “İnsanoğlu kıyamet günü beş şeyden hesaba çekilmedikçe yerinden kımıldayamayacaktır; Ömrünü nasıl tükettiğinden, gençliğini nasıl yıprattığından, malını nerede kazanıp nereye harcadığından ve öğrendiği bilgilerle nasıl amel ettiğinden.”

İsraf deyince aklıma hep bu hadis gelir.

İsraf sadece bir gıdanın kıyafetin israfı değildir.

İnsan ömür konusunda da müsrif olabiliyor.

Ömrünü de yanlış yerlerde harcayabiliyor. Ömür dediğimiz sağlıklı bir insanın yaşayabileceği 70-80 yıl değil mi?

Bu kısacık zaman dilimi neden sanki çok uzunmuş gibi savurgan davranılıyor.

Neden her gün her saat birbirine denk oluyor.

Bunları biraz sorgulamak lazım.

“En büyük israf, ömrün boş yere harcanmasıdır.

Çünkü bir saatlik ömür, yüz bin dinarla geri çevrilemez” diye bir söz var.

Gerçekten öyle… Milyon dolarlarımız olsa da alamayacağımız bir saniyemizi ne kadar hoyrat kullanıyoruz.

O yüzden bir Müslüman o kadar çok ince düşünmeliyiz.

Yazımı bir ayet ile bitirmek istiyorum:

“Onlar orada şöyle feryâd ederler:

«–Rabbimiz! Bizi çıkar, (daha önce) yaptığımız (kötü amellerin) yerine sâlih ameller işleyelim!»

(Onlara şöyle denilir:)

«–(Evvelâ) size düşünecek kimsenin düşünebileceği kadar bir ömür vermedik mi?

(İkinci olarak) size (Peygamber, Kur’ân ve ihtiyarlık alâmeti gibi nice) îkaz edici de gelmedi mi?

(O zaman niçin inanmadınız?)

Şimdi tadın (azâbı)! Zâlimlerin yardımcısı yoktur!»” (Fâtır, 37)