İkiyüzlülük, insanlığın en eski ve en çirkin yüzlerinden biridir. Söylediklerinin aksini yapmak, birinin yanında farklı davranıp arkasından farklı davranmak, farklı değerlere sahipmiş gibi görünmek ve menfaatleri doğrultusunda maske takmak...

Bu kavramın özünde, samimiyetsizliğin ve sahteliğin gölgesi yatar.

Toplumda her alanda karşımıza çıkan ikiyüzlülük, bazen basit bir yalan kadar masum, bazen de büyük ihanetler kadar yıkıcı olabiliyor. Politikacılar vaatlerini yerine getirmeyip halka ihanet ettiğinde, aile büyükleri ahlak dersi verirken kendi hayatlarında farklı davrandıklarında, arkadaşlar zor zamanlarda kayıplara karıştıklarında... Hepsi ikiyüzlülüğün farklı tezahürleridir.

Peki neden ikiyüzlü davranırız? Korku, utanç, çıkar, kabul görme arzusu... Bu karmaşık duyguların her biri, maske takmamıza ve gerçek benliğimizi gizlememize yol açabilir. Belki de çatışmalardan kaçınmak veya arzu ettiğimiz imajı korumak için bu yola başvururuz.

Ancak unutulmamalıdır ki ikiyüzlülük, er ya da geç çökecek bir perdenin arkasına saklanmaktır. Gerçek benliğimiz her zaman bir şekilde ortaya çıkar ve bu durum, güven kaybına ve yıpranmış ilişkilere yol açar.

Peki ya ikiyüzlülüğün pençesinden kurtulmak mümkün mü? Cevap evet. Öncelikle kendimizle yüzleşmeyi ve samimi olmayı öğrenmeliyiz. Düşüncelerimiz, duygularımız ve eylemlerimiz arasında tutarlılık kurmaya çalışmalıyız. Hata yapmaktan korkmamalı ve hatalarımızı kabullenmeyi öğrenmeliyiz.

Ve en önemlisi sevgi ne demek öğrenmeliyiz.