Mahremiyet eğitimi verilen en önemli ve en temel eğitimlerden biridir. Mahremiyet eğitimi 0-6 yaş aralığında aile içerisinde edinilen bir eğitim olsa da temel olarak eğitim 3 yaş ve sonrasında daha da anlamlı hale gelmektedir. Mahremiyet eğitimi çocuğa bir kere verilip dönüt alınacak bir eğitim değildir. Taciz, istismar ve benzeri durumlardan çocuklarımızı koruyabilmenin ilk yolu bebekliğinden itibaren onlara eğitim vermektir. Çocuğa bebekliğinden beri dikkat edilip telkin edilmesi gereken bir durumdur. Bebeğin altı değiştirilirken banyosu yaptırılırken bebeğin bakımından sorumlu olmayan kişilerin o alanda bulunmaması gerekir. Bebek anlamaz ne olacak diye bir yaklaşım doğru değildir. Bebekler de hisseder. Bakımını yapan kişiler dahi saatlerce bebeği öyle bırakmamalı temel ihtiyaçlarını karşılayıp üzerini giydirmeli. Onun mahrem alanına duyulan saygı bebeği daha güvende hissettirir.
Çocuklarda büyüdükçe alacağı mahremiyet eğitimi ile vücudunun özel bölgelerini öğrenecektir. Çocuk eğitim sonrası vücudunu nasıl koruyacağını, tehlikelerle nasıl başa çıkacağını öğrenebilecektir. Ebeveynlerinden bu eğitimi almak çocuğa aynı zamanda bir tehditle karşılaştığında huzursuz olduğu bu duygusu tanımasını sağlayacaktır. Çocuk bu konularla ilgili konuştuğu zaman” sus ayıp günah” diye çocuğu baskılamak yerine onun düzeyine en uygun cevabı vermek en doğrusudur. Çocuk bu durumlarda susturulduğu zaman yanlış bir şey söyledim duygusuyla bir daha bir şey söylemek istemeyebilir. Kötü niyetli biri kendisine zarar verdiğinde ebeveynleri sinirlenecek kendisini utandıracak suçluluk hissedecek diye onlarla paylaşmak istemeyebilir.
Ebeveynlerin de bu konuda kendini geliştirip okuması gerekir. Mahremiyet eğitimi vermeden önce çocuğa mutlaka doğru rol model sunulmalıdır. Çocuk aileyi banyoda, tuvalette izlememeli, ebeveynler çocuğun yanında giyinip soyunmamalıdır. Çocuğa kapalı kapıları izinsiz açmaması mutlaka kapıyı çalıp müsaade beklemesi gerektiği öğretilmelidir. Aynı şekilde çocuğun kendi mahrem alanına, odasına girerken de saygı gösterilmelidir. Odanın kapısı açık dahi olsa aile içeriye girmeden önce kapıyı tıklatıp ‘girebilir miyim’ diye sormalıdır.
Öpmek ve öpülmek de çocuğun istek ve izniyle olmalıdır. Çocuğa “hadi amcanı, teyzeni öp” veya “hadi izin ver de öpsünler seni” gibi baskı yapılmamalıdır. Çocuk bir başkasını öpmek istiyorsa kendi rızası ve isteğiyle öpmelidir. Aynı şekilde aile bireyleri dahil olmak üzere çocuk öpülürken çocuktan izin istenmelidir. Çocuk çocuğun hoşlanmadığı şekillerde sevilmemeli, öpülmemelidir. Ayrıca bebekleri, çocukları dudağından öpmek doğru değildir. Bu durumu normalleşmesi anlamına gelir. Kötü niyetli insanlarla yaklaşımı ayırt edemeyebilir. Bir şey olmaz ne olacak diye umuma açık yerlerde çocukların tuvalet ihtiyacını karşılamak kesinlikle yanlıştır. Çocukluk dönemine gelene kadar tekrar tekrar söylenmeli ve bu eğitim devam ettirilmelidir. Özel bölgelerine kimsenin dokunmayacağını , bakamayacağını dudaktan öpemeyeceğini ve böyle durumlarda susmaması gerektiğini çocuğa ara ara anlatarak bilincini oluşturmak gerekir . Anlatırken korku dolu şeyler söyleyerek çocuğu psikolojik olarak etkilememek adına onun anlayacağı bir dilden yaklaşmak gerekir. Hatta bunu daha içselleştirmesi adına mahremiyet eğitimi ile ilgili düzeye uygun kitaplar okunup, kitabın resimlerini birlikte yorumlanabilir.
Bu eğitimleri verirken dikkat eden ebeveynler çocuklarının eline telefon tablet verirken de çok dikkat etmesi gerekir. Kimse gidip bir sapığa katile pedofiliye çocuk emanet etmez. Ancak sosyal medya ve diğer uygulamalar maalesef kötü niyetli insanlarla dolu bu yüzden çocuğumuzun eline sınırsız verilen telefon bütün eğitimi bütün hassasiyetlerinizi yıkabilir. Çocuk kötünün kötüsü videolarla karşı karşıya kalabilir. Bu durumların yaşanmaması için çocuğun sınırlara ihtiyacı var. Bu sınırlar online olmayan videolar oyunlar içerikler olabilir. Online olup temiz içerikli olsa dahi çıkan reklamlarla çocukların bilincini zedeleyecek şeylere maruz kalabilir. Sınırlar güvende hissettirir...
