Hayatınızda saydığımız, sevdiğiniz, değer verdiğiniz insanlar vardır. Onlara daima, bırakın adım atmayı, koşarak hatta uçarak gidersiniz. Karşımızdaki sizden bunu istemez belki ama bunu yapmak sizin içinizden gelir.

Dostluk ve sevgi adım atmak üzerine kurulmuştur. İlişkilerin püf noktası bu adımların karşılıklı olmasıdır. Adımlar tek taraflı olduğunda belli bir zaman sonra adımlarımız seyrekleşir, sonra durur.

Her adımda bir fedakarlık vardır. Fedakarlıkları hep siz yapıyorsanız yine bir anlam ifade etmez.

Bir gün yol biter... Yol bittikten sonra atacağınız adımlar boşunadır; çünkü artık önünüzde koskoca bir boşluk vardır. Ayağınızı kaldırdığınız anda boşluğa düşersiniz. İşte değer verdiğiniz insanlar sizin gibi davranmadığında sizi bekleyen son, koskoca bir boşluktur.

Adımlar karşılıklı olursa yol uzar.

Adımlar iki taraflı olursa yoldaki engeller kalkar.

Sevgi karşılıklı olursa yolda yanınıza alacağınız en güzel azık olur.

Baktınız ki adımlarınız hep tek taraflı; hep yorulan, koşan, fedakarlık yapan sizsiniz adım atmayı bırakmak, bu insanları hayatınızdan çıkarmak en güzelidir. Hak etmeyen insanlar için yolun sonundaki boşluğu göze almak gereksizdir.

Hayatınızdan çıkardığınız insanlar için ilk başta biraz üzülürsünüz, alışmakta zorlanırsınız ama sonunda doğru karar verdiğinizi zaman gösterir size.

Yol sizindir. Bu yolda sizin dostluğunuzu hak eden insanlarla atın adımlarınızı. O zaman yol hiç bitmez…

Kaleminize kelamınıza sağlık değerli hocam Yılmaz İMANLIK çok güzel bir konuya değinmiş.

Yol bitmez yol güzeldir ama yolda yürüdüğümüz yol arkadaşını seçmek bizim elimizde eğer ki bizi yanlış yola götürüyor yahut yoruyor ise üzülmeden o kişi veya kişilere yol vererek yolları ayırmak en güzelidir..