İnsanoğlu doğumundan ölümüne kadar anne ve babasına gereksinim duyar. Daha doğduğu anda korunmaya muhtaç bir varlık olarak dünyaya gelir ve anne-babasının maddi ve manevi korumasına, desteğine gereksinimi vardır. Bu gereksinimlerin en başında sevgi gelir. Daha doğmadan anneyle yavrusu arasında bu bağ zaten oluşmuştur ve doğduktan sonra da gelişir ve gün geçtikçe pekişir.
Sağlıklı bir toplum oluşmasında anne –babanın ve ailenin önemi büyüktür. Bilinçli, kültürlü; ahlak düzeyi yüksek ailelerin yetiştirdiği çocuklar da uygar toplumları oluşturur.Bunun için de okumanın önemini elbette gözardı etmemek gerekir.
Aile ortamında yetişen çocuklar ; gelecekte yetiştirecekleri çocukları da anne ve babadan aldığı terbiye ,gelenek , görenek, örf ve ananelere göre yetiştireceği için iyi bir okur – yazar olmalı değer yargılarına önem vermelidir.
İnsan; anne-baba olduktan sonra da her daim anne-babasına, büyüklerine gereksinim duyar, onların yokluğunda kendini yalnız hissedebilir. Önemli olan onlar yanıbaşlarındayken tecrübelerinden yararlanmalı ve daima saygı ve sevgide kusur etmemelidir.
Dileğimiz akıl ve ruh sağlığı yerinde bireyler olarak sağlıklı aileler kurmak ve gelecek nesillerin de sağlıklı nesiller olarakbu dünyada yerini almasıdır.
NASİHAT
Evlat beni iyi dinle;
Hiç kimseye meyil verme.
Yalan dünyada güvenip de
Dipsiz kuyulara düşme !
Gencecik bir fidan iken
Olmasın hiç seni üzen.
Geçmişinden, gelecekten,
Hayrı, şerri bil Rabbinden!
Eloğlu’ dur; süzer geçer,
Türlü güzel sözler seçer.
Sonra seni ezer geçer,
Kahrolursun özleminden!
Evlat beni iyi dinle;
Hiç kimseye meyil verme.
Gülen yüze , tatlı söze!
El kızı’ dır endamlıdır, salınır,
Bir kaş çatsan o alınır.
Türlü nazlar eder sana
Çok naz aşık usandırır !
Evlat beni iyi dinle;
Hiç kimseye meyil verme.
Gönlün düşse de zalime,
Rabbinden sen hayır dile !
****
OLMUYOR
Sen yanımda olmayınca
Gönlüm huzur dolmuyor.
Hayır duan almayınca
Hiç bir işim olmuyor !
Sen olsaydın yanımda,
Taş basmazdım bağrıma.
Gül, gülistan, bağ olsa
Sensiz hayat olmuyor !
Her an seni ararım
Ah-u revam ağlarım.
Hazan oldu bağlarım
Artık yüzüm gülmüyor !
Sen yanımda olmayınca
Bir onulmaz yaralıyım.
Gözüm yaşlı, hem yaslıyım
Senin yerin dolmuyor !
Sen gidince yetim kaldım
Garip, mahzun , öksüz kaldım.
Sığındığım, dayanağım
Artık gücüm kalmıyor!
