Zaman bir ışık hızıyla geçiyor adeta

Gönül hayata bağlı¸sevgiye müptela.

Çırpınmaksa boş, ne yapsak ne etsek nafile...

O zalim yıllar; bizi eskiten !

 

Yalan bu dünya aslında

Aslında en doğrusu; sonda başlayacak.

Ne otuzbeşi , ne kırkbeşi...

Yarım asrı devirdi;

Bu koca ömür, bu beden !

 

Nerede o sevgiyle bakan gözler

Hani... Hani nerede  o gülen yüzler?

Nerede deli dolu gençliğim?

Yoksa hepsi bir hayal miydi ?

 

Aynalar; düşman değildik biz eskiden

Yıllarca dost olmadık mı ?

Çıkarıp içinizden , yeniden...

Verin... Verin bana gençliğimi !

 

Ne otuz beşi, ne kırk beşi

Yarım asrı devirdi

Bu koca beden , bu ömür,

Tam bir yaprak dökümüydü

 

Seneler geçtikçe, değiştikçe devir,

Hayat ağacımdan bir yaprak daha dökülür,

Biter elbet, birgün...

Birgün bu yarım asırlık ömür !

 

*****

 

NEYİM BEN

 

Bilmem ki neyim ?

Deli dolu pervaneyim.

Işığım kim, ben kimim ?

Bilmem ki kimdeyim ?

 

Hak yolunda yürüyen,

Semasında

Biçareyim !

 

Bilmem ki neyim?

Raydan çıkmış tren miyim ?

Ne ki;

Rotası  şaşmış yelkenli miyim ?

Hak yoluna düşmüş bak...

Canevim !

 

Bilmem ki neyim, hangi rengim

Her mevsim başka renge bürünürüm.

Eylül’de boynu bükük bir sümbülüm,

Çiğ taneleri üstümde...

Ben; üşürüm !

 

Bilmem ki neyim?

Sevda rıhtımına yakın iken

Benliğim,

Demek ki ben; o rüzgarın ...

Esiriyim !

 

Bilmemki... Bilmem ki neyim ?

Yalan içinde bir gerçeğim.

Üç günlük dünya dedikleri...

Ben su içinde yanan,

Dumansız bir közdeyim !

 

Bilmem ki neyim?

Bir neyzenin elinde ney

Sazendenin saz,

Ya da bir bozlakta bağlama...

Ela gözlüm; ağlama !

 

 

Bilmem ... Bilmem ki neyim ?

Ben kimim; ben “ Bir’ in” esiriyim.

Evinde kadın, evladına ana,

Şiirlerde  o mısra.

 

Yezda’nın yarattığı, aciz bir kulum

Şu yalan dünyada!