O kadar yoğun bir tempodayız ki bazen akşam olduğunda nasıl akşamın olduğunu anlamıyoruz. Her şeyi, herkesi kendimize yük ediniyoruz. Kendi telaşlarımız yetmez gibi başkalarının yüklerini de üstleniyoruz. Yorulduğumuzu bile fark etmediğimiz günler oluyor. İşte böyle bir durumda durup düşünmek gerek napıyorum, ben ne oluyor,nereye gidiyor böyle diye.
Sonra kendi kendimize dönüp baktığımızda yetersizlik ve değersizlik duyguları sarıveriyor dört bir yanımızı tabi birde beklenti yüksekliği ve gerçekleşmediğindeki hayal kırıklıkları.. İşte biriken işler, dertler, telaşlar arttığını hissettiğimiz an, kendimizi unuttuğumuz an, sürekli güçlü gözükmeye çalıştığımız an, hayatın hızını biraz yavaşlatmamız gerektiğini fark ediyor ve hemen hayatımızı bir gözden geçiriyoruz.
Ne kadar koşarsan, ne kadar çabalarsan çabala bazı şeyler istediğin gibi olmaz, olmayacak da .. emeklerinin ve iyi niyetinin boşa gittiğini hissedivereceksin bir anda. İşte o an geldiğinde herkesin kendi yükünü kendi omuzlarına vermen gerektiğini fark edecek ve yorulduğunu hissettiğin için düşünmeye fırsat ayıracaksın.
Düşünmeye başladığında yapman gerekenlerin neler olduğunu keşfedip hayatı yavaşlatıp gereksiz kaygı ve endişeleri bir kenara bırakıcaksın ve bu durum senin nefes aldığını ve var olduğunu hissettirecek.
Yapman gerektiği kadarını yaptığında, olman gerektiği yerde olduğunda , sevmen gerektiği kadar sevdiğinde hayatını o yoğun koşuşturmaca ve fedakarlıktan arındırdığında var oluşunun şükrünü yaşacayacak ve kendine teşekkür edeceksin .
Tabi teşekkür edebilmek özür dilemeyi de hayatına dahil edeceksin. Önce kendinden hayatı koşuşturmaca içerisinde yaşadığın için duygularını ve kendini ikinci plana attığın için özür dileyeceksin. Belki hayatında sürekli telaş halinde olman gerekenleri bırakarak, belki her duyguna yer vererek özür dileyeceksin ama bir şekilde dileyeceksin .
Sonrasında hayatını yeniden şekillendirmiş ve gerginliklerin, tükenmişliklerin, kıskançlıkların ve sinirin yerini sakin bir huzur ortamı kaplayacak. Her şeye herkese yetişemeyeceğini görüp ders çıkarıp yoluna devam edeceksin.
Son olarak hayat koşuşturmaca ve panikten değil, ana anın hakkını vermekle devam edecek… her şeye ve herkese yetişmek zorunda olmadığının, ailen, sen ve sorumlulukların önceliklerin olduğunu görmen dileğiyle…
Sevgilerimle
Eğitim ve Aile Danışmanı Tuba ÖZDEMİR
