Bir Çalışan Gazeteciler Günü’nü daha kutladık…
Kutlama mesajları, hediyeler, programlar ve her yıl gelenekselleşen Gazeteciler Günü yemeğimiz…
Ciddi manada kendimizi iyi hissettiğimiz bir gün yaşadık diyebilirim. Şehrin kurum, kuruluş ve belediyelerinin çoğunluğu bu günü es geçmedi.
Hepsine bu vesile ile tekrar teşekkür ederiz.
Fakat işin içindekiler bilir. 10 Ocak gazeteciye bir günlük beylik…
Basının tüm emekçileri sıkıntılar içinde bir şekilde ayakta durmaya çalışırken, mesleğin nereye gittiği bile bilinmezken, bu bir gün bize mini bir mola gibi…
Hepimiz bir şekilde bir yerlerde, bu işin içinde gece gündüz demeden çabalıyoruz. Ve emin olun mesleğimizi de çok fazla seviyoruz. Fakat hiç birimiz yarına umutla bakamıyoruz.
Gazeteler bitmemeye çalışıyor. Gazeteciler üretmek istiyor. Ama günün sonunda gelir gider dengesizliği, internet siteleriyle savaş, sosyal medyanın ezici gücü bize ışık vermiyor.
Üzülüyoruz…
Maalesef ulusal medyanın bile artık direnemediğini yeni bir düzene geçiyoruz. Gazete okumayı kültür sayan kitle yok oldu.
Yerine anlık bildirimlerini açan, gündemi sosyal medyadan takip eden bir kitle geldi. Hız çağında yaşıyoruz. Her şeyi hızlı bir şekilde tüketir hale geldik.
Bir olay oluyor anlık bildirim alıyorsunuz, haberi hemen hazmedip, sosyal medyada trend olan paylaşımları takip ediyor, ardından bir paylaşımda siz yapıyorsunuz ve haber bitiyor.
Her şey az karakterli yazılarla anlatılıyor artık. Kimse uzun uzun haberler ve inceleme yazıları okumuyor.
Tabi haberlerin dijitale taşınması ile yeni bir sorumuz daha oluştu: Vasat dilde yazılan haberler… Bizim geleneksel diye tabir ettiğimiz basılı gazetede rutin şudur; gazete hazırlanırken birkaç kişinin süzgecinden geçer, yazım hataları ve fotoğraf hataları düzeltilir hatta en son düzenlenmiş hali de tekrar tekrar kontrol edilir ve sonra baskıya gönderilir.
Sosyal platformlarda böyle bir editoryal durum söz konusu değil. Yazılan her haber niteliğindeki yazı kuralsızlıkla dolu! Anlık ve hızlı paylaşım yapılırken, gazetecilerin tabiri caizse gözünü kanatan tasarım ve yazım hataları yapılıyor.
Bazen ellerine gelen bir metni haberleştirmeye bile tenezzül etmeden öylece sitelerine ekleyebiliyorlar.
Haberi doğru ve hatasız sunmaktan daha önemli olan tık avcılığı olduğu için haberlerdeki imla hataları ve teyite muhtaç bilgiler öylece vatandaşın önüne sunuluveriyor.
Mesleğin dijital yüzünde durum maalesef şu an için bu… Zamanla belli bir disiplin içine girilirse ne ala…
Diğer taraftan bakınca da gönül isterdi ki, gazeteler hep baki kalsın. Binbir emekle hazırladığımız sayfalarımız, özene bezene yazdığımız yazılarımız, özel haberlerimiz, manşet sayfalarımız Konya’da evlerde, iş yerlerinde her sabah okunsun.
Ama artık şekillenen yeni düzende başka şeyler konuşacağız, başka projeler ve planlarla yeni bir dünya oluşturacağız.
Ve belki de şu an meslekte yakındığımız her şey gelecekte bize başka heyecanlar yaşatacak kim bilir!
