Sarıkamış!..
On binlerce vatan evladının nefesinin buz tuttuğu yerin adıdır Sarıkamış!..
108 Yıldır içimizde dinmeyen acıdır Sarıkamış!..
Vatan uğruna canlarını feda edip, karı kefen eyleyenlerin acısıdır Sarıkamış!..
Ocak 1915’te son yüzyılın en acı olaylarından birini yaşadık. Altmış bin vatan evladı donarak şehit oldu. Toplamda ise şehit sayımız yetmiş sekiz bin.
Başkumandan vekili Enver Paşa, Alman Genelkurmayının yönlendirmesiyle, doksan bin kişilik orduyla, Rusları Allahuekber dağlarından aşarak vurmayı ve Kars ‘ı yeniden vatan topraklarına katmayı hedeflemişti. Sarıkamış Harekâtı, Türk tarihinin en acı savaşlarından biridir. Vatan topraklarını savunmak için yola çıkan kahramanlarımız, zor koşullara yenik düşerek yanlış taktik neticesinde şehit oldu.
Sarıkamış!...
Kış mevsiminde Yemen çöllerinden, Allahuekber Dağları’nın sert ayazına yazlık kıyafetlerle gönderilen vatan evlatlarının acısıdır Sarıkamış!..
Allahuekber dağlarının iki bin üç bin rakımlı geçitlerinde ısı sıfırın altında 30 dereceye kadar düşüyordu. Türk askerlerinin büyük bölümü ise çölden gelmişti ve üzerlerinde yazlık üniformalar vardı.
22 Aralık 1914 tarihinde başlayan Sarıkamış Harekâtı toplamda 18 gün sürdü. Savaştan sonra İstanbul'a dönen Enver Paşa uzun bir süre Sarıkamış hakkında herhangi bir haber, bildiri veya yayın yapılmasını engelleyerek sansür uygulamış ve Osmanlı halkı savaşta olup bitenleri uzun yıllar sonra öğrenebilmişti.
Donarak can veren, yetmiş sekiz bin babayiğidin vebali o gün iktidarda olan kifayetsiz muhterislerin boynunda asılı.
Ölüme kefensiz yürüyen kahramanlarımızı unutmadık, unutmayacağız.
Siz dondunuz biz yandık, yanıyoruz!..
Aradan yüz beş yıl geçse de kardan örtüyü kefen eyleyenlerin acısı yüreklerimizde tazeliğini koruyor.
Bugün sımsıcak evlerimizde oturuyorsak bunu vatan için soğukta donarak şehit olan kahramanlarımıza borçluyuz.
Sarıkamış Harekâtı'nın 108. yıldönümünde vatanımız için can veren, kahramanlık destanı yazan şehitlerimizi saygı, minnet ve rahmetle anıyoruz.
Ruhları şad, mekanları cennet olsun ... Rahmet, minnet ve saygıyla…
***
BEMBEYAZ ÖLDÜK
İstikamet Sarıkamış’tı,
Kar, tipi yollarını,
Buz gibi hava nefeslerini kesti.
Geçit vermedi,
Ölüm kustu Allahuekber Dağları.
Vurulmadan öldük,
Ölmeden donduk.
Soğuktu kurşunsuz ölüm…
Ve Allahuekber’de son Türk müfrezesi…
İlk sırada diz çökmüş dokuz kahraman,
Ahmet, Mehmet, Hasan ve daha nice can.
Mavzerleriyle nişan almışlar,
Tetiğe asılmak üzereler ama asılamamışlar…
Kurşun sıkamadan donduk,
Bembeyaz öldük.
Sessizdi kar beyaz ölüm…
İkinci sırada cephane taşıyanlar var,
Sandıkları bir avuçlamışlar ki,
Kâinattan hırslarını almak istiyor gibiler.
Öylesine kaskatı kesilmişler…
Karı kefen eyledik,
Zemheride yandık.
Tatlıydı ay ışığında ölüm…
Ve sağ başta Binbaşı Nihat…
Dimdik ayakta,
Başı açık, saçları beyaza boyanmış,
Gözleri karşıda…
Yaratan’a sığındık,
Tevekkül ettik.
Kolaydı Sarıkamış’ta ölüm…
Allahuekber dağlarında son Türk müfrezesi,
Teslim olmadı, olamazdı.
Düşmandan çok evvel,
Allah’larına teslim olmuşlardı…
Yıldızlar kadar çoktuk,
Şehadet şerbeti içtik.
Onurluydu vatan için ölüm…
(Osman AVANOĞLU-Ay Tutulur Gözlerinde Şiir Kitabından)
