Sağlık denen şey, insanın istediklerini yapabilmesi için vücut ve akıl sağlığını koruması demektir. Zenginlik, dünyada istenilen maddi şeylere sıkıntı duymadan sahip olabilmek, başarı ise insanın hedeflediği sosyal konuma ulaşması, kendisini sosyal çevrede kanıtlaması ve söz sahibi olmasıdır.
Mutluluksa bambaşka bir şeydir. Paraya, güce ve prestije sahip olunca, yakalayacağımızı düşündüğümüz bir şey. Oysa durum pekte sanıldığı gibi değildir. Bazen hiç aramadan elde ederiz, bazen de büyük çabalar ve uğraşlar verilse de ulaşamayız.
Toplumun hemen her tabakasın da umut ve mutluluğun, insanın en büyük özlemi olduğunu görürüz. Geçim sıkıntısı ve yaşam stresi ile bunalmış, yıkılmış, kepenk kapatmış, küsmüş, darılmış bir sürü insan vardır. Ve bu insanlar mutlu ve başarılı bir hayatın peşinden bilinçsizce koşuştururlar.
Oysa bu karmaşa içerisinde mutluluğun sırrı için kendi içlerine bakmayı hiç akıl etmezler. Mutluluk dediğimiz yaşam sevinci, insanın kendi yüreğindedir. Farklı gözlerle bakmayı, farklı algılamayı farklı bir hissedişi gerektirir. Mutluluk, aklın ve yüreğin birbirine odaklanmasıdır. Zengin cüzdan değil, zengin duygu ve düşünceler mutluluk üretir.
Bir rivayet de şöyle anlatılır. İnsanlar uzun hayat maratonunda bir şekilde yakalamışlar mutluluğu yakalamasına da kıymetini bilmeyip hep hor kullanmışlar. Yani hep şikâyetçi, hep bıkkınmışlar.. Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler. “Saklayalım, zor bulsunlar; zor buldukları için belki kıymetini bilirler” diyerek başlamışlar kendi aralarında tartışmaya. Sorun büyükmüş… Mutluluğu saklamak kolay değilmiş. Kimisi: “Everest’in tepesine saklayalım” demiş; kimisi: “Atlas Okyanusu’nun dibine” demiş. Taç Mahal’in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası… Dondurma külahı, şarap şişesi… Sigara paketi, lale bahçesi vs. Pek çok yer düşünmüşler, ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş… Derken meleklerden biri:”insanların içlerine saklayalım” demiş. “Kimsenin aklına gelmez kendi içine bakmak!” ve sonunda gerçektende mutluluğu insanların yüreklerine saklamışlar.
Mutlu olmayı yarına bırakmak, karşıya geçmek için nehrin durmasını beklemeye benzer. Şair ne güzel söylemiş. Sevgi güzellik ister. Güzellik emek ister. Güzellik tende değil gülüm, yürekte ateş ister.